Νάμαστε πάλι, μια κοινωνία σοκαρισμένη, αποσβολωμένη, μια κοινωνία που πέφτει για άλλη μια φορά από τα σύννεφα, και ω! του θαύματος βγαίνει αλώβητη, απαστράπτουσα και έτοιμη για καινούρια πτώση, αν αυτό την βολεύει!
Μια κοινωνία αποχαυνωμένη, λέω εγώ, έτοιμη να γυρίσει την πλάτη, να ξαφνιαστεί για λίγο-όσο πατάει η γάτα- και να συνεχίσει το βαθύ της γουργούρισμα, σαν να μην έχει γίνει τίποτα!
Και δεν έχει γίνει για πολλούς από μας, αφού δεν συνέβει στο στενό μας περιβάλλον!
Το αποτέλεσμα της αδιαφορίας, ένα νέο παιδί νεκρό και πέντε έξι ψευτόμαγγες, ψευτοκρητικοί, ψευτοτσαμπουκάδες, κρυμμένοι πίσω από τα φουστάνια της μάνας που κρύβεται πίσω από τα ψευτοπαντελόνια ενός ή περισσότερων ψευτοπαλληκαράδων!
Και η μάννα που έμεινε να περιμένει τον Βαγγέλη; Ψυχή βαθιά μάννα, ψυχή βαθιά για να αντέξεις τον κόσμο που προχωρά, χωρίς εκείνον!
Να αντέξεις τα χρόνια που έρχονται και θα είναι άδεια,τη ζωή που για σένα σταμάτησε εχθές το ξημέρωμα!
Ψυχή-αν έχουν,που αμφιβάλλω- βαθιά χωμένη στην ντροπή, σε όσους ήξεραν και δεν μίλησαν όταν έπρεπε, σε όσους τραμπούκισαν ή άφησαν να γίνει, σε όσους κρύβονται, σε όσους κρύβουν!
Τα κατάφεραν! Μια χούφτα τυχαία, δειλά, μικρά ανθρωπάκια κρυμμένα στη σκιά, κατάφεραν να φέρουν βαθύ σκοτάδι στη ζωή μας.Γιατί ένας άδικος και ίσως ατιμώρητος θάνατος μόνο σκοτάδι μπορεί να φέρει!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου